() ଏ ମାଟିର ମହକ ବେଶ୍ ମିଠା। ତାର ସବୁ ମହକରେ ଥାଏ ଖୁସି ଆଉ ଖୁସି । ତାର ସବୁ ଝଲକ ଆଜି ବି ସମସ୍ତଙ୍କୁ ଆକର୍ଷଣ କରେ । ଆଉ ଏଠାକାର ପାଣି, ପବନ, ଜଙ୍ଗଲ, ପାହାଡ଼, ସୁନ୍ଦର ରାସ୍ତା , ଅଣଓସାରିଆ ଗଳିକନ୍ଦି, ପ୍ରକୃତି, ବିସ୍ତୁୃତ ସବୁଜିମା ଓ ୬ଟି ନଦୀର ସଂଯୋଗ; ସବୁ କିଛି ଯେମିତି ଏ ମାଟିକୁ କୋଳେଇ ନେଇଛି । ପୁଣି ଐତିହ୍ୟ, ସଂସ୍କୃତି, ପରମ୍ପରାଠାରୁ ଆରମ୍ଭ କରି ଭାଇଚାରା ଏହି ମାଟିକୁ ଦେଇଛି ସ୍ୱତନ୍ତ୍ର ପରିଚୟ । ପୁରାଣ ଆଉ ଇତିହାସ ବି ତା ଦେହରେ ଛାପିହୋଇଛି । ସମୟ ବଦଳିଛି, ହେଲେ ସେ କିନ୍ତୁ ଯେମିତି ଥିଲା ସେମିିତି । ଆଉ ତାର ସବୁ ଇତିହାସ ଆଜି କାନେ କାନେ କହୁଛି ମୁଁ ବଦଳିନି , ତମେ ବି ବଦଳିନାହଁ । ସମୟ ସବୁବେଳେ ଗତିଶୀଳ । ଏହି ସମୟ ଦେଇ ଅନେକ ମୋ କୋଳରେ ଯାଇଛନ୍ତି , ଆଉ ମତେ ଝୁରୁଛନ୍ତି । ଆଜି ମୋର ବି ସେକଥା ମନେ ପଡ଼ୁଛି । 
*ଭୋଜି* : ଭୋଜି କହିଲେ ସମସ୍ତେ ବୁଝନ୍ତି ଯେ ବିବାହ, ବ୍ରତଘର, ଜନ୍ମଦିନ , ଏକାଦଶାହ ଏମିତି ଅନେକ ସମୟରେ ଆମର ପ୍ରଥା ଅନୁସାରେ, ଖୁସିରେ ଭୋଜି କରାଯାଏ । ସ୍ମୃତି, ଭାଇଚାରା ସମ୍ପର୍କର ଯେ ବଡ଼ ଡ଼ୋରୀ ଏ ଭୋଜି ତାହା କେବଳ ପ୍ରମାଣ ଦିଏ । ସବୁ ବୟସର ପିଲାଙ୍କଠାରୁ ବୁଢା ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ସମସ୍ତେ ଖୁସିରେ ସମୟ କାଟିବା ପାଇଁ ସପ୍ତାହର ଅଧିକାଂଶ ସମୟ ଭୋଜି କରନ୍ତି ମୋ ମାଟିରେ । ଏ ଭୋଜି ବି ଟିକେ ନିଆରା । କେମିତି ଆୟୋଜନ ହୁଏ , କିଏ କିଏ ସାମିଲ ହୁଅନ୍ତି ତାହା ବି ଟିକେ ନିଆରା । କେଉଁଠି ସାଙ୍ଗସାଥି ଗ୍ରହଣରେ ଭୋଜି ହୁଏ ତ ଆଉ କେଉଁଠି ପୁଅର ସାଙ୍ଗସାଥିଙ୍କ ଭୋଜିରେ ବାପା ସାମିଲ ହୋଇ ଖୁସିରେ ଚିକେନ କି ମଟନ କରିଦିଏ । ଆଉ କିଏ କିଏ ଚିକେନ କଷା ଭୋଜି। ପୁଣି ଆଉ କେବେ ଭୋଜିରେ ସାମିଲ ହୁଅନ୍ତି ପୂରା ପରିବାର, ସାଙ୍ଗସାଥୀ କି ପାଖ ସହଯୋଗୀ। ଏମିତିକି ଜମାରୁ ଆମିଶ ଖାଉନଥିବା ମଣିଷଟି ମଟନ ଭୋଜି କରିବା ପାଇଁ ସବୁଠୁ ଅଧିକ ଉତ୍ସାହିତ ହୁଏ ତ ଆଉ କିଏ କେବଳ ମଟନ ଖାଇବା ପାଇଁ ଭୋଜି ଶେଷରେ ପହଞ୍ଚେ । ଅନେକ ତ ଘରୁ ଜିନିଷ ଆଣି ଭୋଜି କରନ୍ତି। ଅନେକେ କାହାଠାରୁ ଖୁସିର ଚାନ୍ଦା ଆଣି ଭୋଜିରେ ମାତନ୍ତି । ଯେମିତି ଭୋଜି ପାଇଁ ଏ ମାଟିର ଏକ ଆହ୍ୱାନ ରହିଛି ।
*ସକାଳୁ ସଞ୍ଜ ସ୍ଵାଦ ଖୋଜା :* ସାଧାରଣ ତେଜଭାଜି ଜଳଖିଆ ସକାଳେ କି ଖରାବେଳେ ଖିଆଯାଏ । ସ୍ୱାସ୍ଥ୍ୟ ଚିନ୍ତା ପାଇଁ ତାହା ବି ଅନେକ ଖାଇବାକୁ ପସନ୍ଦ କରନ୍ତିନି । ଏ ମାଟିର ଅନେକ ଲୋକ କିନ୍ତୁ ତେଲଭାଜି ପ୍ରିୟ । ସକାଳେ ଘୁଗୁନି ସହ ଗୁଲୁଗୁଲା , ବରା, ଆଳୁଚପ ହେଉ ଅବା ଉଦୁଉଦିଆ ଖରାବେଳେ ଆଳୁକଷା ସହ ବୁଟଡ଼ାଲି ପକୁଡ଼ି ସହ ଅଣ୍ଡାଚପ । ପୁଣି ସନ୍ଧ୍ୟାରେ ଗରମ ଗରମ ବିରିବରା, ଶି ଆଉ ବିଭିନ୍ନ ଚପ୍ । ଛ୍ରୁଆ ଠାରୁ ବୁଢା ଏହି ଜଳଖିଆ ଖାଇବାରେ ପୂରା ଓସ୍ତାତ୍। ସେଥିରେ ପୁଣି ଖୋଜାପଡେ ନିଜର ନିଜର ଅଂଚଳରେ କିଛି ପ୍ରସିଦ୍ଧ ଦୋକାନରୁ । ମେଯତି କ୍ୱାଲିଟିି ସୁଇଟରୁ ଭେଜିଟେବୁଲ ଚପ, ବିରଜା ସୁଇଟ୍ସରୁ ସିଙ୍ଗଡ଼ା ଓ ଚଟଣି, ଚଢେଇସାହୁ ବରା, ଗରିଆପୁରର ରାଜୁନନା ଛେଚାମସଲା ଯୁକ୍ତ ଘୁଘୁନି ସହ ଟଙ୍କିକିଆ ବିରି, ବୁଟ ବରା, ଟଙ୍କିକିଆ ପଣସ ଚପ, ଆଳୁଚପ ଆଦି । ସେହିପରି କିଆନାଳି ଛକରେ ସିରିଆ ଅଣ୍ଡାଚପ, ନାରାୟଣ ଛକରେ ଅନନ୍ତବିଳାସର ଦୋଷା, ଗାନ୍ଧୀ ଛକରେ ବଳିଆ ଚାଟ, ବଡ଼ବଜାରରେ ଘଇନ ମିକ୍ସର ଆଦି ଖାଇବାର ସ୍ୱାଦ ଟିକେ ନିଆରା । ମୋଟାମୋଟି ଭାବେ କହିବାକୁ ଗଲେ ଏସବୁ ଖାଇବାରେ ଥାଏ ମହା ଆନନ୍ଦ ।
*ଖଟି :* ଖଟି ପାଇଁ ଯେମିତି ଏମାଟିରେ କୌଣସି ସମୟ ନାହିଁ କି ବୟସ ନାହିଁ । ବିଶ୍ୱଠାରୁ ଆରମ୍ଭ କରି ଗାଁ ଦାଣ୍ଡ ପ୍ରସଙ୍ଗ । ପାଣିପାଗ, ରାଜନୀତି , ଅର୍ଥନୀତି, ସଂସ୍କୃତି, ପ୍ରେମ, କିକ୍ରେଟ କେତେ କଣ ଲମ୍ବା ପ୍ରସଙ୍ଗ ଆସେ ଖଟିରେ । ଏଥିପାଇଁ କିଛି ନିର୍ଦ୍ଦିଷ୍ଟ ସ୍ଥାନ ନାହିଁ । ସେ ଚା ଦୋକାନ, ଖେଳପଡ଼ିଆ ହେଉ କି ନଦୀକୂଳ , ରାସ୍ତା କଡ, କଲେଜ୍ ଗଛମୂଳ ପୁଣି ଖୋଲା ପଡିଆ । ଯଦି ୨ଜଣରୁ ଅଧିକ ଏକାଠି ହୋଇଗଲେ ତେବେ ଖଟି ଜମିଲା । ଖଟିରେ ସମସ୍ତେ ଏମିତି ମାତନ୍ତି ଯେ ସମୟ ଭୁଲିଯାଆନ୍ତି । ଯେମତି ଖଟିର ଅନ୍ତୁଡ଼ିଶାଳ ଏ ମାଟି ।
*ଭାଇଚାରା :* କଥାରେ ଅଛି ଦୁଧ ଯଦି ଖାଇବୁ ଘରେ ଥିବ ଗାଈ , ଯୁଦ୍ଧ ଯଦି କରିବୁ ସାଙ୍ଗେ ଥିବ ଭାଇ । ଏ ମାଟି ତ ଭାଇଚାରାର ବଡ଼ ପ୍ରତୀକ । ହିନ୍ଦୁ, ମୁସଲମାନ, ଖ୍ରୀଷ୍ଟିୟାନ, ଶିଖ ସବୁ ଧର୍ମର ମିଳନ ସ୍ଥଳୀ ଏମାଟି । ଏଠି ଭାଇଚାରା ସମ୍ପର୍କ ଏମିତି ନିବିଡ଼ ଯେ ସଭିଁଏ ସଭିଁଙ୍କ ସହ ଏକ ହୋଇ ସବୁକାମ କରନ୍ତି । ଏ ମାଟିରେ ମୁସଲମାନ କରେ ହିନ୍ଦୁ ଦେବଦେବୀଙ୍କ ପୂଜା, ପର୍ବରେ ସାମିଲ ହୁଏ ଆଉ ହିନ୍ଦୁ ପାଳେ ରମରାନ, ଇଦ ।
*ମାମଲତିକାର :* ଏମାଟିର ଅନେକ ମାମଲତିକାର ଦେଖାଇବା ପାଇଁ ଭଲ ପାଆନ୍ତି । ବିଛା ମନ୍ତ୍ର ନଜାଣି ସାପ ଗାତରେ ହାତ ପୂରାଇବା ପରି ଅନେକ ବ୍ୟକ୍ତି ଏଠି ଅଛନ୍ତି । ସବୁ କଥାରେ ମାମଲତିକାର ଦେଖାଇବାକୁ ଅନେକ ଭଲ ପାଆନ୍ତି । ଅଯଥାରେ ଅନ୍ୟ କଥାରେ ମୁଣ୍ଡ ପୂରାଇ ମାମଲତିକାର କରିବାର ନଜର ଅନେକ ଦେଖାଯାଏ ମାଟିରେ । ଏମିତି ଅନେକ ଲୋକ ଅଛନ୍ତି ଯେଉଁମାନେ ଏଇ ମାମଲତିକାର ପାଇଁ ଟାଉଟର ଭାବେ ଧରା ପଡ଼ିଯାଆନ୍ତି ।
*ଜନ୍ମମାଟିକୁ ଭଲ ପାଇବା :* “ମାତୃଭୂମି , ମାତୃଭାଷାରେ ଯାହା ହୃଦେ ଜନମି ନାହିଁ, ତାକୁ ଯଦି ଜ୍ଞାନୀ ଗଣରେ ଗଣିବା ଅଜ୍ଞାନୀ ରହିବେ କାହିଁ ।” ମାତୃଭୂମି ପ୍ରତି ସମସ୍ତଙ୍କର ଭଲ ପାଇବା ରହିଛି । ହେଲେ ଏମାଟିର ଲୋକଙ୍କ ଟିକେ ଅଧିକ । ଯିଏ ଯେଉଁଠି ଥାଆନ୍ତୁ , ମାଟି ପ୍ରତି କିନ୍ତୁ ରହିଥାଏ ଅହେତୁକ ଦୁର୍ବଳତା । ଯେତେବେଳେ ଟିକେ ବି ସମୟ ମିଳେ ଆଗ ଚିନ୍ତା ଘାରେ କେମିତି ଯିବି ମୋ ଗାଁକୁ , ମୋ ମାଟିକୁ । ଯଦି କିଏ ବି କେବେ କହେ କି ବଡ଼ ସୁଯୋଗ ମିଳିଲେ ତମେ କେଉଁଠିକି ଯିବ ଏହି ମାଟିର ଶତ ପ୍ରତିଶତ ଲୋକ କହିବେ ମୁଁ ମୋ ମାଟି କୋଳକୁ ଯିବି ଓ ମୋ ଗାଁକୁ ଯିବ । 
ସେ ଭାଇଚାରା , ସେ ଖୁସିର ମାଟି । ଆଧୁନିକତାର ଯେଉଁ ଛବି ଓ ଯେଉଁ ପରିସ୍ଥିତିରେ ଥିଲେ ବି ସେ ବେଶୀ ମନେପଡ଼େ। ଆଜି ବି ତୁ ବେଶୀ ମନେପଡ଼ୁ ସବୁଦିନ ପରି। ସେଇଥିପାଇଁ ତୁ ଯାଜପୁର….
