( ) ଇଛା ଅସରନ୍ତି l ପ୍ରତିକ୍ଷେଣରେ ବଦଳିଯାଏ ସ୍ବପ୍ନ , ଆଶା ଓ ଆକାଂକ୍ଷା l ତଥାପି ମଣିଷ ସ୍ୱପ୍ନ ଓ ଅନେକ ଲକ୍ଷ ରଖି ଜୀବନ କଟାଇଥାଏ l ତାହାରି ଭିତରେ ସୁଖ ଓ ଦୁଃଖ ଆସେ ତାକୁ ବି ସାମ୍ନା କରେ l କେତେବେଳେ ନା କେତେବେଳେ ମନକୁ ଆସେ ଏମିତି ହୁଅନ୍ତାନି ପ୍ରଭୁ l ପ୍ରତ୍ୟେକ ମଣିଷ ଯାହା ଚଂହୁଛି ତାହା ହୁଅନ୍ତାନି l ତାହେଲେ ଯାଇ ସିନା ଦୁନିଆ ଦୁନିଆ ପରି ଲାଗନ୍ତା l ନହେଲେ ଇଚ୍ଛା ଥିଲେ ବି କଣ ନବ ମନଖୋଲି ହସି ପାରୁଛି ନା ସୁଖରେ ଜୀବନ କଟାଇ ପାରୁଛି l
ହଠାତ୍ ଶୀତୁଆ ସଂଧ୍ୟାରେ ନବ ମନକୁ ଆସିଲା ଏମିତି କେତେ କଣ ଚିନ୍ତା l ମନ ଭିତରେ ଗୋଟେ କଥା ଉଙ୍କି ମାରୁଥାଏ ତାହା ମନରେ କଣ କରିବି ଆଉ କଣ କରିବନି l ଭଲ , ମନ୍ଦ , ଠିକ୍ ଭୂଲ ସବୁ ଜାଣେ ସେ l ତାଥାବି ସବୁ କାମ କରିବା ବେଳେ କିଛି ଭାବେ l ଯେମିତି ସେ ଯାହା ଚାହୁଛି ତାହା କରିପାରୁନାହିଁ ବା ଯାହା କରିବାକୁ ଚାହୁଁନି ତାହା କରୁଛି l ଯେଉଁଠି ପାଇଁ ସବୁବେଳେ ସେ କିଛି ଭାବୁଛି l ଉପଦେଶ ତ ବହୁତ ଶୁଣିଛି l ହେଲେ ନିଜେ ଉପଦେଶ ଦେବା ପୁର୍ବରୁ ବହୁ କଥା ଭାବୁଛି l କାରଣ ଦୁନିଆ ଏବେ ଶହେ ରୁ ୯୯ ପ୍ରତିଶତ ସ୍ବାର୍ଥ ନେଇ ବଞ୍ଚୁଛନ୍ତି l ସ୍ବାର୍ଥ ନାହିଁ ତ କିଛି ବି ନାହିଁ l ଏମିତି ଗପିଚାଲିଥାଏ ନବ lନବ ଠାରୁ ସବୁ ଶୁଣିବା ପରେ ଟୁନା କହିଲା ଆରେ ଏମିତି ହୁଅନ୍ତାନି ଦୁନିଆରେ ଧନୀ ଗରିବ, ଜାତିପ୍ରଥା, ଭଲ ଓ ଖରାପ, ବାଛ ବିଚାର ନଥାନ୍ତା l କିଛି ନଥାଉ ପଛେ ସମସ୍ତେ ଖୁସିରେ ଜୀବନ କାଟନ୍ତୁ, କେହି କେବେ କାହାର ଖରାପ୍ ଚିନ୍ତା ନକରନ୍ତୁ l ପ୍ରେମ ଭିରି ଯାଉ ସଭିଙ୍କ ମନରେ , ଜୀବନର ଶେଷ ସମୟରେ ଯେମିତି ମଣିଷ କିଛି ଭଲ କରିବା ପାଇଁ ଚାହୁଛି , ତାହା ବାଲ୍ୟ କାଳରୁ କାହିକି ସଭିଙ୍କ ମନରେ ଆସୁନାହିଁ l କଣ ସବୁ ଜାଣି ଆମେ ଅଭୁଜା ନା ପ୍ରତ୍ୟେକ ମଣିଷ ଜାଣି ଜାଣି ଭୁଲ କରୁଛି l
ଦୁନିଆରେ ଯାହା ଘଟୁଛି ସେଥିରେ ମଣିଷ ସମାଜ ପ୍ରଭାବିତ ହୋଇ ସେ ପଥରେ ଯାଉଛନ୍ତି ନା ଏବେ ନିଜେ ଜାଣି ଜାଣି ନିମିଷକ ଖୁସି ପାଇଁ ଭୁଲ ରାସ୍ତାକୁ ବାଛି ନେଉଛି l ତେଣୁ ଏମିତି ହୁଅନ୍ତାନି , ସେମିତି ହୁଅନ୍ତାନି ନ ଭାବି ଯେମିତି ହେଲେ ନିଜେ ଖୁସି ଓ ଅନ୍ୟର ଖୁସି ହୋଇପାରିବ ସେମିତି ବାଟ ଓ କାମ କରିବା ଦରକାର l ଏମିତି କେତେ କଥା କହି ଟୁନା କହିଲା ଛାଡ ନବ ଭାବିଲେ କିଛି ହେବନି l ଜୀବନଟା ବହୁତ୍ ଛୋଟ , ଯେମିତି ଖୁସି ହେଉଛୁ ସେମିତି ବଂଚ l
